Ostatnio pewna zacna postać wyjaśniała słuchaczom "po co sztuka". Reżyser należał do słusznej partii i jako jej podchu... aszczy dostał hajs na swoje pseudo artystyczne wywnętrznienia. Ale po co sztuka jest, to raczej nie wie.

Jako amator odstrzegam momentami jakiś artyzm. Ale w lwiej większości, jest mnóstwo błędów logicznych i chyba zamówionego debilizmu otoczenia głównych bohaterów. Co niby ma przekazać scena w której ruda wyciera palce z budniu o okienko kasjerki? Że obie są kretynkami? To widać i bez tej sceny.
Wyłączałem to kilka razy, ale byłem ciekaw co ten mały erotoman wykombinuje.
I ta ostatnia scena. Śmierć ala Szekspir i bzykanko w wodzie oraz ten popierzony utwór muzyczny jakichś szarpidrutów przez 5 sekund. Że ta łaźnia działa jak burdel to było pokazane na początku, ale potem.... angielskie flaki. Ciągnie się to to i śmierdzi co raz gorzej.
Film przypomina strój rowerowy z lat 90. Były wtedy modne koszulki ozdobione w pstrokate bazgroły we wszelkich kolorach, prawdopobnie pozwalające wyrazić popieprzoną ekspresję autora owych bohomazów i całkowicie niezrozumiałe dla zwykłych ludzi.